De eenhoorn is één van de oudst bekende fabeldieren.
De Griekse arts en historicus Ctesias beschreef in 398 v. Chr. voor het eerst een eenhoorn.
Vanaf dat moment is de eenhoorn altijd de fantasie van schrijvers, dichters en kunstenaars – en niet vergeten het publiek – blijven prikkelen.

De eenhoorn spreekt al vanaf de tijd van de Grieken tot de verbeelding.
Maar het beroemde fabeldier – dat lijkt op een paard, maar dan met één hoorn op het hoofd en gespleten hoeven - is nog altijd 'alive and kicking' in onze hedendaagse maatschappij.
Er zijn genoeg boeken over de eenhoorn geschreven om een bibliotheek mee te vullen en meer dan 1.9 miljoen internetsites verheffen de eenhoorn tot icoon.
Om nog maar niet te spreken van de overdaad aan eenhoorn- speelgoed en -hebbedingetjes.
Hoe is dat mogelijk?

De betovering die de eenhoorn uitoefent, schuilt misschien in zijn ongrijpbaarheid. Ctesias, een Griekse arts en historicus, schreef voor het eerst over de eenhoorn in 398 v. Chr. Hij hoorde aan het hof van de Perzische koning verhalen over het dier van reizigers uit India.
Ook in de Bijbel wordt melding gemaakt van de eenhoorn, maar tot volle wasdom komt de mythe pas in de Middeleeuwen.
In de Middeleeuwen werd de eenhoorn gezien als een wild dier dat verassend genoeg alleen getemd kon worden door een maagd.
Het verhaal zat vol Christelijke symboliek en komt terug op wandtapijten en andere kunstwerken.
De documentaire 'Op zoek naar de eenhoorn' bestaat uit verhalen en verbazingwekkende, en soms zelfs verontrustende beelden, bijeengebracht door historici en dromers uit de hele wereld.