Gebruik

In de 6e eeuw schreef een koopman uit Alexandrië dat alle kracht van een Eenhoorn zich in zijn hoorn bevond.
Hij beschrijft hoe een achtervolgde Eenhoorn zich van een nabijgelegen rots stort en daarbij in zijn val zo handig keert en wentelt, dat hij op zijn hoorn terecht komt en zich niet bezeerd.
Deze magische eigenschap maakte de hoorn zeer geliefd middel ter afwering en genezing van velerlei kwaden en onheil.

Ctesias beschreef hoe het stof dat van de hoorn werd geschraapt een middel vormde tegen vergiftigingen.
En dat degenen die uit de hoorn dronken, beschermd werden tegen krampen en vergiftigingen.
Dat geloof bleef tot in de Middeleeuwen bestaan.
De rijken en machtigen betaalden enorme prijzen voor drinkbekers waarvan men beweerde dat ze van de hoorn van de Eenhoorn waren gemaakt.
Apothekers zeiden nogal eens dat ze de hoorn van een Eenhoorn in hun winkel bewaarden om kwalen te genezen.
Sommigen dachten zelfs dat hij de kracht bezat om doden tot leven te wekken.
Het poeder van de fijngemalen hoorn zou ook als afrodisiacum werkzaam zijn en dus de geslachtsdrift prikkelen.

Gordels en laarzen van eenhoornhuid werden in de 12de eeuw aangeboden tegen koorts door de abdis Hildegarde von Bingen.
Die schreef:

"De dooier van een ei vermengd met enig poeder van een eenhoornlever, vormt een zalf, die aan leprozen verlichting brengt,”

Dit overigens wel met een kleine clausule:

“ tenzij de dood hen als zijn slachtoffer heeft uitverkoren of het Gods wil is, dat zij niet zullen genezen.”

Lennertus, die in 1630 professor in de medicijnen was te Duitsland, spreekt van de invloed van de poreuze hoorn bij de genezing van epilepsie, koortsen, pest, ingewandsaandoeningen van kinderen, en meer. In de 17de en de 18de eeuw kwam alicorn, een geneeskrachtig poeder dat van de hoorn van een Eenhoorn werd gemaakt, nog voor op de geneesmiddelenlijst die door de English Royal Society of Physicians werd uitgegeven.

De Eenhoorn scheen ook van nut bij het opsporen van water.
Op een ets van Jean Duvet, die de Eenhoorn als zijn symbool verkoos, is te zien hoe de Eenhoorn met zijn hoorn in de aarde wroet om een verborgen waterbron aan het daglicht te brengen. `
Non vi sed virtute`, luidt het onderschrift. De Eenhoorn zou in de toekomst kunnen kijken. Wie in het water keek, als de hoorn van de eenhoorn licht gaf of brandde, zou eveneens de toekomst kunnen zien.

Verschillende objecten die van de Eenhoorn afkomstig zouden zijn werden voor enorme bedragen verkocht.
Een hoorn in de Tower van Londen werd officieel geschat op een waarde van £600, maar een bezoeker in 1635 begrootte het ding tussen de £18,000 en £20,000.

Het mysterie rond deze vermeende geneeskrachtige eigenschappen van de hoorn is van dezelfde soort als het dier waarvan zij afkomstig is: een fabel.
In de ´recepten´ wordt ook niet altijd de hoorn van het fabeldier bedoeld, maar vaak de slagtand van een Narwal, een dolfijnachtig zeezoogdier met een lange vooruitstekende slagtand.
Ook walrustanden of neushoorn-hoorns deden het goed.

In de heraldiek staat de eenhoorn voor strijdlust en dapperheid.
Hij komt voor op familiewapens , wapens van steden en gemeenten of als schildhouder. De leeuw en de Eenhoorn zijn trouwens verbonden door het verhaal dat de leeuw de enige vijand van de Eenhoorn is in de dierenwereld.
Door een list zou de leeuw de Eenhoorn ooit overmeesterd hebben: de leeuw ging voor een boom staan en sprong plots weg toen de Eenhoorn hem aanviel; zo spietste de eenhoorn zichzelf met zijn hoorn vast in de boom.
Een aantal vrouwenabdijen hebben de Eenhoorn in hun wapenschild.
Daar verwijst de Eenhoorn naar de symboliek uit de Christelijke iconografie, de kuisheid en de maagdelijkheid.