De Eenhoorn is en fabeldier

Oudheid

In het Westen werd voor het eerst van de Eenhoorn melding gemaakt rond het jaar 398 voor Christus door de Griekse arts en historicus Ctesias in een boek over India.
Een gedeelte uit deze eerste beschrijving luidt:

‘Er bestaan in India wilde ezels die zo groot zijn als paarden, zelfs nog groter.
Hun lichamen zijn wit, hun koppen donkerrood en hun ogen donkerblauw.
Ze hebben een hoorn op hun voorhoofd die ongeveer een halve meter lang is.’

De beschrijving zou steunen op reisverhalen die hij hoorde aan het Perzische hof waar hij werkte, aangevuld met zijn eigen gissingen.
De Eenhoorn zou er ongeveer uitzien als een mengeling van de neushoorn, de Himalaya-antilope en de wilde ezel.
Zijn hoorn zou uitlopen in een lange scherpe punt, wit aan de wortel, zwart in het midden en karmijnrood aan het uiteinde.
Waarschijnlijk heeft Ctesias drinkbekers gezien die van hoorn waren gemaakt en versierd waren in deze kleuren, aangezien dergelijke drinkbekers vaak werden gebruikt door Indiase prinsen

Zowel in Indië, Japan als in China was de Eenhoorn al lang een bekend fabeldier vóór Ctesias over het dier hoorde en schreef, deze Oosterse Eenhoorn staat bekend als de kirin (of Qilin Kylin of Keilun).
In de ´Physiologus´, een boek uit ongeveer 200 n.Chr. over dieren en mythologische wezens, wordt het verschijnsel Eenhoorn in symbolische en vooral christelijke zin uitgelegd.